Amerikaans kunstenaar Keith Haring (1958-1990) is erg gekend bij het grote publiek voor zijn zeer persoonlijke en opruiende grafische stijl, alsook voor zijn voorkeur voor bijzondere dragers. Hij kende een korte maar rijke carrière en wordt vaak voorgesteld als de kunstenaar die nooit stopte met tekenen.
Hij wordt beschouwd als een van de vertegenwoordigers van de Amerikaanse popart. Net als Warhol, Basquiat, Lichtenstein en Jasper Johns gebruikte Haring kunst als een universeel communicatiemiddel om een groot publiek te bereiken.
Een minder bekend feit is dat deze New-Yorkse popartkunstenaar tussen 1987 en 1990 verschillende keren in België verbleef, zowel in Antwerpen als Knokke. Hij werd er uitgenodigd door de Antwerpse galerijhoudster Emmy Tob, die hem vanaf 1983 tentoonstelde, en door de Knokse verzamelaar Roger Nellens, die bij hem een tentoonstelling bestelde voor het casino van Knokke. Haring voelde zich al snel thuis in onze contreien.
Onder zijn ‘Belgische’ creaties onthouden we vooral het fresco op de muur van het cafetaria van het MUHKA in Antwerpen en de container van de lokale surfschool in Knokke (nu verplaatst).
Meer dan twee decennia voor de komst van deze Amerikaan naar België, in de jaren 1960-70, vonden popart en het nieuw realisme ook bij ons weerklank bij kunstenaars als Evelyne Axell, Pol Mara, Broodthaers en Panamarenko. Ze werkten meestal rond dezelfde onderwerpen als hun Amerikaanse tegenhangers, maar gaven hun werken ook een vleugje surrealisme of een conceptuele toets.
Van 5 september tot 29 November 2019 legt de Galerie de la Béraudière opnieuw de link tussen Keith Haring en België, door zijn werk samen met dat van de Belgische popartkunstenaars voor te stellen in een tentoonstelling die vast en zeker zal verrassen!